มาแต่งกลอนเล่นๆกันไหม มั่วๆยิ่งดี55++อารมณ์ไหนใส่ไปเลย^^

มาแต่งกลอนเล่นกัน ไม่ว่าจะอยู่อารมณ์ ไหน รัก เหงา เศร้า แบบฮาๆขำๆ ได้หมด
ลองแต่งเป็นกลอนดูซิ ได้อารมณ์สุนทรีย์ไปอีกแบบ ช่วยกระชับเซลล์สมอง 55+
ไม่ต้อง เพราะ หรือคล้องจองอะไรกันให้มากมาย ทำเพื่อความสนุกคับบ^^มั่วๆยิ่งดี 555++

ขอผมลองก่อนนะ^^ของผมอารมณ์รักคับ^^

รักคือ คำ คำนี้
ความรักคืออะไร
ถามมาตอบไปได้หลายอย่าง
รักคือการเอื้ออาทรไม่เว้นวาง
คือการอยู่ห่างแล้วคิดถึง
รักคือคำคำไหน
เคยฟังเพลงนั้นบ้างไหมแล้วจะซึ้ง (คอฟฟี่เมตไง 55+ซะเก่าเลย)
ลองไปเปิดดูสัครั้งหนึ่ง
ฟังเพลงไม่ถึงครึ่งน้ำตาซึม
เพราะรักคือความละเอียดอ่อน
ไม่ใช่พอตื่นนอนแล้วก็ลืม
รักคือความเป็นปลื้ม
คือความประทับใจในใครสักคน
รักคือการค้นพบ
แต่อาจพบจุดจบหากไม่มีเหตุผล
รักคือความงดงามในใจคน
แต่ต้องรักล้วนๆไม่เจือปนสิ่งใดๆ
ความรักคือความรัก
แตกต่างไปจากความใคร่
รักจริงเขารักกันที่ใจ
ฝากไว้ให้เก็บไปคิดดู ^^

แด่ คนที่ผมรัก และคนมีรักทุกคน ^^ (555++ยาวเป็นวา)

ฉันกับเธอ เปรียบเสมือนน้ำกับไฟ
ฉันกับเธอ เปรียบเสมือนนาฬิกากับเวลา
ฉันกับเธอ เปรียบเสมือนเส้นขนาน
ฉันกับเธอ เปรียบเสมือนนกเอี้ยงกับควาย

ฉันกับเธอ มักจะแตกต่างกันเสมอ
แต่ฉับกับเธอ ก็ไม่เคยจากกันไปไหน
เคียงคู่อยู่ด้วยกันตลอดไป
เพราะถึงยังไง มันก็คือฉันกับเธอ

**ปล.เกือบจะดี แต่ก็ไม่ดีเว้ยเห้ย !!**

แหงนหน้าขึ้นบนบนท้องฟ้าสีครามที่สดใส

แหงนหน้าขึ้นมองก้อนเมฆสีขาวที่ลอยบิน

แหงนหน้าขึ้นมองนกน้อยเกี้ยวพากลางเวหา

แหงนหน้าขึ้นมองความหวังอันแสนไกล

ก้มลงมองพื้นดินที่เหยียบย่ำ

ก้มลงมองพื้นหญ้าที่กว้างไกล

ก้มลงมองกองใบไม้หลากหลายพันธุ์

ก้มลงมองหยาดน้ำค้างคล้ายน้ำตา

คะนึงคิดนึกถึงแสงสว่าง

คะนึงคิดนึกถึงสายความหวัง

คะนึงคิดนึกถึงความผูกพัน

คะนึงคิดนึกถึงความเป็นมา

เดินทอดน่องไปตามทางที่ฝันไว้

เดินทอดน่องไปตามฟ้าลิขิต

เดินทอดน่องไปตามความคิด

เดินทอดน่องไปตามสายน้ำวน

อยากโบยบินเหมือนวิหค

อยากสำเร็จสิ่งที่ประสงค์ไว้

อยากให้ใจสองเรานั้นคงผูกพัน

อยากให้แสงส่องทางนำเราเอย

^^^ ใครอยากรู้ก๊อปแล้วไปใส่ใน word นะจ๊ะ
ถ้าไม่อยากรู้ก็ปล่อยมันไป

เธอเป็นเพียงคนเดียวที่ฉันรัก
ด้วยใจที่แน่นหนักไม่หวั่นไหว
เป็นคนเดียวที่ฉันให้ความจริงใจ
แม้ห่างไกลแค่ไหนไม่ลืมเธอ
ไม่มีใครแทนที่เธอได้
เธอเป็นเหมือนกำลังใจให้เสมอ
มีบางอย่างที่ผูกพันฉันและเธอ
จงจำมั่นฉันรักเธอเสมอไป

ไม่มีใครไม่เคยผิดหวัง
ทุกสิ่งอย่างย่อมมีการเปลี่ยนแปร
ไม่มีใครไม่เคยพ่ายแพ้
เพราะสิ่งแน่แท้คือความไม่แน่นอน

"สวรรค์ที่แท้จริงอยู่ที่ความพอใจ"^^

สอบเสดแล้วยังงงไม่หาย ใกล้จะตายเมื่อผลสอบ
เริ่มเกิดอาการหอบ หอบ เพราะผลสอบมันบัดสบ
สอบเสดโดนแน่แน่ มันเหมือนแย้ที่เป็นศพ
ตอนแรกตายแบบสงบสงบ แต่มาหลังต้องตายแบบอนาถ
--**เจอตบพิฆาตรวอดวาย ตายฉิบหาย...เอย..~**--

ขออภัยถ้าผู้อ่าน อ่านไม่รู้เรื่อง วึ่งผู้แต่งยังงงกับคำกลอนที่แต่งขึ้น

น้ำใสใสหยดลงมาไม่ขาดสาย

หลายคนรายล้อมเธอไม่คลอนสั่น

ไม่แคร์สายตาใครไหนทั้งนั้น

เรื่องของฉันไม่ใช่เรื่องของใครใคร

น้ำใสใสหยดลงมาไม่ขาดสาย

คงสบายถ้าได้ปล่อยให้มันไหล

แม้ใครจะมองเธอนั้นอย่างไร

สาวน้อยยังคงหลับไหล......

น้ำลายยืดบนรถเมล์!! o_o

เมื่อบ้านเมืองเรืองรุ่งสมมุ่งหมาย

เมื่อป่ากลายเป็นเมืองเรื่องปัญหา

ความเจริญดีแท้แก่ประชา

หรือมายาหลอกคนให้หม่นใจ

เมืองเจริญคนต้องท้องอิ่มหนำ

ช่วยกันชักนำใจสุขทุกสมัย

มิใช่เมืองเจริญเกินที่ใด

แต่คนไม่เจริญด้วยก็ป่วยการ

อยากจะพล่ามให้ไอ้คนที่มันบุกรุกเข้ามาในบ้านผมตอนกลางคืนฟังจริงๆ ไม่มีมารยาท ไม่มีความเกรงใจใคร คิดว่าตัวเองใหญ่

พวกเยอะจะทำอะไรก็ได้ คิดว่าบ้านเมืองไม่มีกฎหมายรึไงกัน -*- หลายครั้งแล้วนะ เข้ามาในรั้วยังพอทน ถ้าเข้าในบ้านเมื่อไรน่าดู จะแจ้งตำรวจข้อหาบุกรุกยามวิกาล ซะเลย จะเดินมองหาอะไรในบ้านกันมิทาบ -*-แทนที่จะได้นอนอย่างเป็นสุขต้องมานั้งคอยระแวงระวังภัย ให้ตายเถอะ (ขออภัยจริงๆพอดีกำลังโมโหมากครับ ถ้าอ่านแล้วจิตเสียนะ เพราะผมจิตเสียไปแล้ว ใต้ที่นอนยังต้องเอามีดวางไว้เลย กรรมจริงๆ ไม่รู้ว่ามันเป็นโจรรึเปล่าว แถวบ้านคนติดยาเยอะมาก ตำรวจก็เป็นพวกมัน มีเส้น ตั้งตัวเป็นมาเฟีย ข่มชาวบ้านไปทั้ว ทำไมมันถึงเป็นได้ขนาดนี้ แล้วจะอยู่กันอย่างสงบได้ไงกัน ข้างบ้านโดน
ขโมยขึ้นบ้านไปเรียบร้อยแล้ว กรรมจริงๆ ทำไมตำรวจเอาแต่นอนกินภาษีประชาชน มัวทำอะไรกันอยู่เนี้ย!!)

ที่ว่ารักบอกกับใครคนยไหนแน่

ที่ว่ารักรักแท้แน่แค่ไหน

ที่ว่ารักออกจากปากหรือหัวใจ

ที่ว่ารักบอกกับใครแล้วกี่คน

เธอจะสวยอย่างไรฉันไม่รู้

เธอมาอยู่แต่เมื่อไหร่ฉันไม่เห็น

เธอจะเป็นใครนั้นไม่จำเป็น

แต่ป้ายเด่นเห็นมั้ยว่า "สุขาชาย" ( - - )

ปองจะเด็ดดอกฟ้า..ลงมาหอม
รอเพียงดอกดวงพะยอมจะยอมเผย
โน้มกลีบงามกลิ่นฉม..ให้ชมเชย
จะแหงนเงยรอถนอม..ด้วยอ้อมทรวง

จะป้องกลีบเรียวดอก..จากชอกช้ำ
ป้องรุกล้ำกลิ่นหอม..พะยอมสรวง
ป้องจากผู้เหิมเหนี่ยว..เด็ดเรียวรวง
จะทาบทวงหอมอยู่...แต่ผู้เดียว

กลอนข้างบนไม่ได้แต่งเอง นะจ๊ะ ลอกมา เพราะดี

เอ้อ ลืมบอกจะไปลอกมาจากไหนก็ได้ไม่ต้องแต่งเองก็ได้ นะ^^ แต่ถ้าอยากแต่งเองก็ไม่ว่ากัน^^

เขามีส่วน เลวบ้าง ช่างหัวเขา

จงเลือกเอา ส่วนที่ดี เขามีอยู่

เป็นประโยชน์ โลกบ้าง ยังน่าดู

ส่วนที่ชั่ว อย่าไปรู้ ของเขาเลย

จะหาคน มีดี โดยส่วนเดียว

อย่ามัวเที่ยว ค้นหา สหายเอ๋ย

เหมือนเที่ยวหา หนวดเต่า ตายเปล่าเลย

ฝึกให้เคย มองแต่ดี มีคุณจริงฯ

มองแต่แง่ดีเถิด.........

โดย ท่านพุทธทาส (อ่านแล้วให้ข้อคิดดี เลยเก็บมาฝาก)

เลิศค่ะ