กิจกรรม RPG ฮอกวอตส์โฮม

pattize เมื่อทานอาหารเช้าเสร็จเรียบร้อย เทอก็เดินออกผ่านโต๊ะสลิรินมา เพื่อจะไปเรียนวิชาแรกอย่างรีบร้อน เทอยิ้มให้อลิช และ

เทอทำหนังสือที่ยืมมาจากห้องสมุดตกตรงหน้าโทไบอัส แต่เทอไม่มีเวลาที่จะก้มลงไปเก็บมันด้วยซ้ำ เทอจึงรีบเดินตรงไปยังประตุ

ห้องโถงใหญ่ดังแอ๊กด้วยเสียงอันดัง แล้วมุ่งตรงไปยังคุกใต้ดิน โชคดีที่เด็กปีสองยังไม่มากันด้วยซ้ำมีเทอ และเพื่อน ๆ จาก

กริฟฟินดอร์ ถ้าเทอมาสายกว่านี้ เรเวนคลอ อาจจะถูกหักคะแนนบ้านได้ เมื่อเทอเรียนวิชาปรุงยาเส็ดแล้ว เทอมีเวลาพักเพียงเล็ก

น้อย เทอเดินไปที่ริมทะเลสาป มองดูชาวเงือกร้องเพลงกันด้วยเสียงอันไพเราะ ทันใดนั้น ดาลิสนกฮูกของเทอก็นำไปรษณีย์นกฮูก

มาส่งมันมาจากครอบครัวของเทอ ว่าคริสมาสนี้ จะมารับเทอกลับบ้าน เพื่อไปฉลองวันคริสมาสกัน เทออ่านจดหมายไปและดีจัยมาก

พร้อมกับคิดว่าคริสมาสนี้คงสนุกน่าดู

"ผมได้ให้ เอลฟ์สลิธีรีนเอาไปซักให้แล้วหละ คิดว่าเธอจะได้เห็นมันอยู่กับเสื้อผ้าของเธอในตอนเย็นหละ" ลิซได้ยินดังนั้นจึงรู้สึกว่า ตัวเองขี้ลืมขนาดนั้นเลยหรอ และรู้สึกขอบคุณ โทบิอัสเป็นอย่างมาก แต่ก็ไม่ได้พูดออกไปเมื่อเห็นเขาทานอาหารเช้าอย่างเอร็ดอร่อย และในขณะที่กำลังมองโทบิอัสทานข้าวอยู่นั้นและกำลังรอศ.เสนปมาอยู่ ได้เหลือปไปเห็นpattize ที่เป็นประธานพรีเฟ็คแห่งเรเวนคลอแสนฉลาดนั้น ฮะ ๆ มันช่างต่างกับลิซ จริงๆแหะ = = ลิซยิ้มตอบ และในขณะที่pattizeกำลังเดินผ่านแต่เธอดันทำหนังสือตกใกล้ๆกับโทบิอัส ลิซจึงหันไปมองโทบิอัส แล้วจงพูดขึ้นมาว่า “อัสนายไม่ต้องพูดสุภาพกับลิซก็ได้ เป็นเพื่อนกันมาตั้งนาน แล้วก็ นายอย่างกินเร็วนักสิ เดี๋ยวก็ติดคอเป็น บารอนเลือดสองหรอก = = แล้วนั้นหยิบหนังสือซะ นายอยู่ใกล้กว่าลิซ ซะอีก “ ไม่ว่าเปล่า ลิซดูนาฬิกาที่อยู่ ณ ห้องโถงใหญ่ แล้วพูดว่า “ตั้งแต่เช้า ฉันยังไม่ได้กินอะไรเลยจะกินอะไรดีเนี่ย ?” เมื่อมองผ่านอาหารที่อยู่บนโต๊ะ แหม่ ! มีแต่ของน่ากินทั้งนั้นเลยอ่ะ >O< มีทั้งพายนานาชนิด ไก่รสชาติเยี่ยม รวมถึงขนมปังฝรั่งเศส วิสกี้ไฟ บัตเตอร์เบียร์ และอีกเยอะแยะมากมายเต็มโต๊ะ เลือกกินไม่ถูก ลิซจึงหันไปถามอัสที่อยุ่ข้างๆว่า “อัส ลิซจะกินอะไรดี เยอะแยะไปหมดเลยย น่ากินมาก>O<”

"งืมมมมมม" เสียงครางเบาๆของเด็กสาวสลิธีรินที่นอนฟุบอยู่ที่โต๊ะดังขึ้นเบาๆ ก่อนที่ตัวเธอเองจะบิดขี้เกียจแล้วหันมามองเด็กปีหนึ่งสองคนที่นั่งคุยกันอยู่อย่างสนุกสนาน

"ฮ้าวววววว อโลฮ่าฮับทุกคน" เธอเอ่ยทักทายทุกคนบนโต๊ะอาหาร ก่อนจะหันมาสนใจกับอาหารบนโต๊ะ ทั้งบัตเตอร์เบียร์ ขนมปัง น่องไก่ และอีกหลากหลายอย่างละลานตา ทำให้เธอไม่รู้ว่าจะเลือกกินอะไรก่อนดี มือบางจึงตักทุกอย่างที่อยู่ใกล้ตัวอย่างละเล็กละน้อย

"แจ๊บๆๆๆ" (นึกซะว่าเสียงเคี้ยวข้าวแล้วกันฮับ) มือบางตักอาหารขึ้นกินอย่างรวดเร็ว

เมื่อกินอิ่มแล้ว สองตาจึงสอดส่องไปทั่วเพื่อหาเพื่อนบ้านต่างๆ มือก็ยกบัตเตอร์เบียร์ขึ้นดื่ม เฮ้อ......กว่าศ.เสนปจะมาคงอีกนานแหง ไปทะเลสาบก่อนดีไหมนะ ไปงีบใต้ต้นไม้ริมทะเลสาบก็ไม่เสียหาย อากาศยามเช้านี่เหมาะแก่การนอนจริง เด็กสาวยิ้มกับตัวเอง ก่อนจะเดินไปหาโคล่อน เด็กหนุ่มบ้านกริฟฟินดอร์ อย่างสะลึมสะลือ

"โคล๊อนนนน เจียไปริมทะเลสาบแป๊บนึงน้าา ถ้าศ.เสนปมาแล้วส่งสัญญาณให้เจียรู้ด้วยนะฮับ" เด็กสาวไม่รอฟังคำตอบ สองเท้าเดินออกไปนอกห้องโถงทันที

"ฮ้าววววว........." เด็กสาวหาวก่อนจะล้มตัวลงนั่งใต้ต้นไม้ริมทะเลสาบ สายตาเหม่อมองไปยังปลาหมึกที่กำลังออกกำลังกายยามเช้า ก่อนที่ตาทั้งสองข้างจะปรือลง

เมื่อ pattize อ่านจดหมายจากครอบครัวเสร็จแล้ว เทอก็เห็นเจียมานอนหลับอยู่ที่ริมทะเลสาป เทอเดินไปคุยกับชาวเงือกที่ริมทะเล

สาปสักพักหนึ่งพร้อมกับดูตารางสอนวิชาต่อไปเป็นวิชาป้องกันตัวจากศาสตร์มืดและวิชาสมุนไพรศาสตร์เทอจะต้องใช้เครื่องย้อน

เวลาที่ศ.ประจำบ้านของเทอให้เทอมาเพื่อย้อนเวลากลับไปเรียนทั้งสองวิชาให้ทันโดยไม่ให้ใครเห็นตัวเทอเพราะจะผิดต่อกฎถ้าใคร

เห้นตัวเรา เทอเห็นเจียกำลังหลับสนิท จึงเดินย้อนไปที่กระท่อมแฮกกริดแล้วกดเครื่องย้อนเวลาหนึ่งที เทอก็โผล่ไปที่ห้องของศ.แม็ด

อายมู๊ดดี้แล้วก็ตอบคำถามแก่บ้านของเทอ วันนี้บ้านของเทอได้ 20 แต้มวิชาป้องกันตัวจากศาสตร์มืด เทอเดินลงมาพร้อมกับเพื่อน ๆ

บ้านเรเวนคลอและหายตัวไปเรียนวิชาสมุนไพรศาสตร์ที่เรือนกระจกทันที วันนี้วิชาสมุนไพรศาสตร์โดย ศ.ลินโลนี สอนเรื่องต้นแมน

เดสเทอต้องใส่ที่อุดหูให้สนิทที่สุดและเปลี่ยนกระถางให้มันอย่างรวดเร็ว เมื่อจบคาบสมุนไพรศาสตร์แล้ว เทอเก้บนาฬิกาย้อนเวลาไว้

ในกระเป๋าเป็นอย่างดี พร้อมกับเดินไปทานอาหารกลางวันที่ห้องโถงใหญ่ เทอสังเกตุระหว่างที่เทอเดินมีใครเดินตามเทอตั้งแต่ออก

จากเรือนกระจก โทไบอัส สเนป นั้นเอง ที่เดินตามเทอ เขาจะเห็นไหมน่ะว่าเทอทำอะไร แต่เทอก็เดินเข้าห้องโถงใหญ่ไปและทำเป็น

ว่าไม่มีเรื่อง ใด ๆ เกิดขึ้น เทอเดินไปจนถึงโต๊ะบ้านเรเวนคลอ ทานอาหารกลางวันและคุยกับเพื่อน ๆ อย่างเอร็ดอร่อย พร้อมฟังข่าว

ดีว่าฮอกวอตส์จะจัดงานเต้นรำวันคริสมาสขึ้น เทออยากเต้นรำมาก แต่จะกลับใครล่ะ หนุ่ม ๆ ทุกบ้านต่างก็น่ารัก ยกเว้นโทไบอัส

สเนป ที่เทอไม่ค่อยจะชอบตั้งแต่วันคัดสรรบ้าน แต่คริสมาสนี้เทอต้องกลับบ้าน เทอจะเขียนไปขอครอบครัวเพื่ออยู่ร่วมงานเลี้ยง เต้น

รำกับเพื่อน ๆ เทอกินอาหารเสร็จแล้ว พร้อมกับเดินกลับหอพักเรเวนคลอทันที

ไม่รู้สิอลิซ เหลือไม่กี่อย่างแล้วนิ เด็กหนุ่มพูดขึ้น พร้อมกับกินอาหารเช้าต่อไป และในตอนนั้นเองที่pattize เดินผ่านเด็กหนุ่มไป เด็กหนุ่มได้เหลืบไปเห็นหนังสือที่หน้าปกเป็นชื่อเธอ โทบิอัสตัดสินใจใช้คาถายกของยกหนังสือไปปวางไว้บนแขนของเธอ แล้วเด็กหนุ่มก็กินอาหารเช้าต่อไปอย่างเอร่อบ เมื่อมองไปทางอลิซ เด็กหนุ่มก็พูดว่า รีบกินสิเดียวก็หมดก่อนพอดี จากนั้นก็เอาอาหารเข้าปากคำแล้วคำเล่าจนอิ่ม แล้วพูดกับอลิซ ว่า "ช่วยใช้คาถาเให้ของตามหาเจ้านายก็ดีนะ ผมคงช่วยเก็บให้ทุกครังไม่ได้แน่ๆ"

"งืม.........." เสียงครางเบาๆของเด็กสาวดังขึ้น เนื่องจากอาการปวดหลังที่นั่งพิงไปกับต้นไม้ เธอหยีตาเล็กน้อยเมื่อถูกแสงอาทิตย์แยงตา ทำไมพระอาทิตย์ต้องมาขึ้นตอนนี้ด้วยนะ เฮ้อ.........

กลับเข้าไปข้างในดีกว่ามั้งเนี่ย เด็กสาวคิดในใจพลางยันตัวลุกขึ้นอย่างช้าๆ ก่อนจะหมุนตัวกลับเข้าไปในห้องโถงอีกครั้ง สองเท้าเดินไปอย่างเอื่อยๆอีกครั้งเมื่อตัวเธอเองนึกขึ้นได้ว่า เธอพกเสื้อคลุมที่มีฮู้ดมาตัวหนึ่ง เด็กสาวเดินเชิดไปเรื่อยๆ โดยไม่ได้สนใจใครนัก ก็เธอเด็กบ้านสลิธีรินนี่หน่า บ้านที่มีแต่คนเจ้าเล่ห์ ทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ในสิ่งที่ตัวเองต้องการ แล้วตอนนี้เธอก็ต้องการที่จะไปให้ถึงห้องโถงกลางอย่างรวดเร็วด้วย

"อโลฮ่าฮับศ.เสนป" เด็กสาวทักศ.ที่สอนวิิชาการบิน แล้วเดินผ่านไปอย่างรวดเร็ว เพราะในตอนนี้หัวสมองเธอคิดถึงแต่อาหารบนโต๊ะบ้านสลิธีริน ทั้งๆที่ตัวเองกินมาแล้วเเท้ๆ แต่กินอีกรอบก็คงไม่เสียหาย

ในยามเช้าที่อากาศแจ่มใส ชายหนุ่มผู้หนึ่งที่ทุกคนทั้งโรงเรียนฮอกวอตส์รู้จักในนาม ศ.สอนวิชาการบินหรือศ.สเปน ได้ลุกจากเตียงแต่เช้าตามปกติ ในวันนี้ ชายหนุ่มได้เรียกนักเรียนทุกคนประชุมที่ห้องโถงใหญ่ของโรงเรียนในตอนเช้า แต่เมื่อชายหนุ่มออกจากห้องเขากลับไม่ไปที่ห้องโถงหรือแม้แต่ไปมีสนามเพื่อที่จะบินในรุปแบบต่างๆและประยุกการสอนให้กับเด็กๆที่เรียนกับเขา

ในวันนี้เท้าของชายหนุ่มได้ก้าวไปถึงที่ทะเลสาบฮอกวอตส์ และได้เดินเลาะริมทะเลสาบไปเรื่อยๆ ในใจคิดว่า "จะทำอย่างไรดีกับเด็กๆที่ไม่รู้ตำแหน่งบ้านของตนเองแต่เดินเข้าออกได้ถูกต้องทุกวัน"

ตอนนี้ชายหนุ่มเดินไปถึงตรงไหนแล้วและเดินนานเท่าไรแล้วเจ้าตัวก็ยังไม่รู้เลย รู้ตัวอีกที่ ชายหนุ่มได้ยินเสียงเด็กสาวร้องทักเขา "อโลฮ่าฮับศ.เสนป" ชายหนุ่มทักตอบเด็กสาว " สวัสดี คุณ jiajia " แล้วเดินไปยังห้องโถงใหญ่

ถึงหน้าห้องโถง ชายหนุ่มก็ผลักประตูไม้เพื่อจะเดินเข้าไป

ปัง (เสียงประตูไม้ขนาดใหญ่ประทบกับผนังของห้อง)

ชายหนุ่มเดินเข้าไปในห้องโถง พร้อม "สวัสดีพวกเธอทุกคน ฉันให้เวลาพวกเธอีก 20 นาที ใครมาช้าหรือไม่มาฉันจะถึอว่าพวกเธอรับรู้ทุกคน" หลังจากพูดเสร็จ ศ.สเนปที่ทุกคนรู้จัก ไม่ได้ไปนั่งในตำแหน่งศาสตราจารย์แต่ไปนั่งทานอาหารเช้ากับพวกนักเรียนบ้านสลิธีริน และนั่งลงตรงด้านติดกำแพง และเป็นจุดเดิมที่ชายหนุ่มเคยนั่งตอนสมัยเรียนอยู่ที่ฮอกวอตส์ แล้วจึงลงมือทานอาหารอย่างไม่สนใจสายตาใดๆ

--------------------------------------------------------------

ปล.ถ้าผิดตรงไหนก็แนะนำได้นะ (มึนๆหัวหน่อยตอนแต่ง)

"สวัสดีพวกเธอทุกคน ฉันให้เวลาพวกเธอีก 20 นาที ใครมาช้าหรือไม่มาฉันจะถึอว่าพวกเธอรับรู้ทุกคน"เมื่อลิซได้ยินเสียงนี้ก็รีบเงยหน้าจากจานอาหารที่พูไปด้วยอาหารมากมาย เอ๋ ศ.เสนป มาแล้วนิ ลิซได้พูดขึ้นในใจ และศ.เสนปก็ได้เดินมายังโต๊ะสลิธีรินด้านติดกำแพง ทั้งๆที่ทุกบ้านมองเขาเป็นตาเดียวแต่เขาก็ไม่ได้สนใจใคร นั้นทำให้ลิซแปลกใจอยู่นิดหน่อย แต่ก็ไม่พูดอะไร ก็ในเมื่อนั้นคือ ศ.เสนป นิ = = ลิซจึงพูดออกมาเพราะไม่ได้นั้งไกลกันมาก "สวัสดีค่ะ ศ."และได้หยุดไปนิดหนึ่งเพื่อดูสีหน้าและได้พูดขึ้นมาอีกว่า"ในเมื่อมีเวลาอีกยิีสิบนาที งั้นลิซขอออกไปข้างนอกละกันนะคะ ^O^"

"สวัสดีพวกเธอทุกคน ฉันให้เวลาพวกเธอีก 20 นาที ใครมาช้าหรือไม่มาฉันจะถึอว่าพวกเธอรับรู้ทุกคน" เสียงของศ.เสนปดังขึ้น แต่เธอก็ไม่ได้สนใจอะไรเพราะยังไงก็เหลือเวลาอีกตั้ง 20 นาที เพราะงั้นกินก่อนแล้วนอนอีกสักงีบก็ยังทัน มือบางตักอาหารใส่จานและส่งเข้าปากเรื่อยๆ ก่อนที่จะดื่มน้ำฟักทองตามแล้วงีบต่อในทันที เวลาในการนอนมีค่าเพราะงั้นต้องรีบทำทุกอย่างให้เสร็จอย่างรวดเร็ว

"สวัสดีพวกเธอทุกคน ฉันให้เวลาพวกเธอีก 20 นาที ใครมาช้าหรือไม่มาฉันจะถึอว่าพวกเธอรับรู้ทุกคน"

เมื่อหญิงสาวเดินมาถึงหน้าห้องโถงเทอก้อได้ยินเสียงของคนที่เทอนั้นคุ้นเคยเปนอย่างดี นั่นทำให้เทอรู้ว่าเทอยังพอมีเวลาอยู่บ้างหลังจากที่เทอ ไปแอบงีบหลับบนหอดูดาว ถึงแม้จะเป็นเวลาอันน้อยนิด 20 นาที ก้อตาม Smile

' สวัสดีค่ะทุกคน Smile

' หญิงสาวปั้นหน้ายิ้มแย้มให้กับทุกคน จากนั้นเทอจึงเดินไปหาที่นั่งว่างๆสักที่

ณ หอพักหญิง บ้านเรเวนคลอ
"ปึก! ฟิ้ว~ พลั่ก!"หญิงสาวชื่อว่า joyli3lhongstar ยกไม้กายสิทธ์
ของเธอที่วางไว้ใต้หมอนขึ้น แล้วสะบัดมันหนึ่งครั้ง เพื่อให้มันเอาตำราเรียนเวทย์มนตร์ศาสตร์
พยากรณ์ศาสตร์ และวิชาต่างๆที่เธออ่านทิ้งไว้กลับเข้าที่
เธอลุกขึ้นจากเตียง อาบน้ำและแต่งตัวพร้อมที่ไปห้องโถงเพื่ออ่านหนังสือวิชาที่ต้องเข้าเรียนในช่วงเช้านี้
เธอหยิบอาหารที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้น พร้อมกับอ่านหนังสือของเธอไปอย่างเงียบๆ

Harry Potter พิมพ์ว่า:: ณ หอกริฟฟินดอร์

"ไอยะ !! =[]=" เสียงแปลกๆของเด็กชายผู้น่ารักที่มีรูปร่าง ขาว สูง ผมสีดำ นัยตาสีเขียว
เขามีนามว่า แฮร์รี่ พอตเตอร์ เจ้าของเสียงแปลกๆที่เปล่งออกมาในยามเช้า (รู้สึกจะสายแล้วนะ)
เขาเอามือข้างซ้ายขยี้ตาเอาขี้ตาออกแล้วลุกขึ้นจากเตียง มองหา แว่นกลม ๆ ของเขา

จากที่เขาส่วมแว่นปั๊ป ก้อมีลมพัดเข้ามาทางหน้าต่าง ทำให้ผมที่ปิดบังแผลรูปสายฟ้าตรงหน้าผากของเขา
เปิดออก (ฉากเปิดตัว ๕๕๕+) เขารู้สึกเจ็บนิด ๆ แฮร์รี่ เหลือบไปมองนาฬิกาปลุก

อ๊าก กกกกกกกก ~ OwO (เสียงที่ร้องในใจ)
"สายแล้วสินะ ตายแน่ๆ" แฮร์รี่ รีบวิ่งไปอาบน้ำอย่างรวดเร็ว ...
7 นาทีผ่านไป (ไวนิดนึง) แฮร์รี่อาบน้ำเสร็จแล้วรีบวิ่งออกมาจากห้องน้ำ
เพื่อรีบมาส่วมใส่เครื่องแบบนักเรียนประจำบ้านกริฟฟินดอร์ แล้วเดินไปห้องโถงใหญ่

ขณะที่เขากำลังจะเดินลงบันไดไป ก้อนึกขึ้นได้ว่า "เห้ย ! ยัยลิงหล่ะ ตื่นรึยังหว่า = =" แฮร์รี่รีบวิ่งไปดูที่ห้องนอนของ
ยัยลิง (แม่มดน้อย)

แอ๊ด ดดดดดดดดดด ~ (เสียงเปิดประตู)
แฮร์รี่เริ่มมีสีหน้าเปลี่ยนไปเมื่อเห็นยัยลิง นอนน้ำลายยืดอยู่บนเตียง
"ลิงโว้ย ยยยยย ! ไอ่ลิง ! ตื่นได้แร้วเฟ้ย ยยยยยย ~" แฮร์รี่เดินเข้าไปหายัยลิงแล้วเอามือเขย่าตัวยัยลิงพร้อมเรียกชื่อยัยลิงให้ตื่น ! ...

[โห เหมือนฉันเป็นตัวอะไรเรย]

ณ ห้องส่วนตัวของเด็กสาวเจ้าของฉายาว่า 'ยัยลิง' เธอกำลังหลับสนิดและเพ้อฝันอยู่บนเตรียงนอนสีขาวสะอาดโดยไม่รับรู้เลยว่ามีอีกคนหนึ่งกำลังตามหาเธอให้วุ่นเพราะเวลาเรียนใกล้เข้ามามากแล้ว

แอ๊ด ดดดดดดดดดด ~
เสียงเปิดประตูดังขึ้นแต่เธอก็ยังคงไม่สนใจเพราะเมื่อคืนเธอนอนดึกมาก
"ลิงโว้ย ยยยยย ! ไอ่ลิง ! ตื่นได้แร้วเฟ้ย ยยยยยย ~" ไม่นานนักหลังจากที่หล่อนได้ยินเสียงประตูเปิดออกก็เป็นเสียงของชายหนุ่มที่เธอรักที่สุดรองลงมาจากพ่อและแม่แล้ว
"ง่า าา~ เช้าแล้วเหรอ = =''"หล่อนยังคงทำหน้าตาไม่รู้เรื่องเช่นเคยหลังจากการโดนปลุกโดยการเขย่าจนแผนดินแทบจะสะเทือนได้เลย
"ยัยบ้า! อีกห้านาทีวิชาแรกก็จะเริ่มแล้วนะตื่นได้แล้วเว้ย!"ชายหนุ่มที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นคนรักของหญิงสาวปลุกเตือนสติเธอด้วยความหมั่นใส้โดยการรากคอเธอเข้าไปในห้องน้ำทันที
เข้าโยนเธอลงในอ่างน้ำก่อนจะเปิดฝักบัว ยัยหล่อนที่โดนกระทำอยู่นั้นก็ดิ้นทุรนทุรายอยู่ในอ่างน้ำชายหนุ่ยหยิบฝักบัวมาปะทะกะหน้าของเธอจนเธอพูดไม่ได้เหมือนน้ำเต็มปาก(ก็เต็มจริงๆแหะ)
"เอ้า ~ จะอาบเองหรือจะให้อาบน้ำให้ ห๊ะ ยัยบ้า"
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ไอบ้า ฉันหายใจไม่ออกนะไออ้วนบ้า"หญิงสาวยืนขึ้นเอามือทุบที่หน้าอกของชายหนุ่มตั้งหลายครั้ง เธอเคยบ่นกับตัวเองบ่อยมากเลยล่ะที่ตัวเองไม่ยอมดื่มนมตอนเด็กๆ เพราะเธอตัวเตี้ยกว่าชายหนุ่มเยอะมากที่เดียว
''-0-'' เธอทำหน้าหว่อไปในทันทีเมื่อมองดูสภาพของตัวเองตอนนี้ที่อยู่ในชุดนอนสีขาวบางๆ แต่พอโดนน้ำเข้าไปจึกทำให้เห็นรูปร่างบางๆตัวเล็กๆของหล่อนเอง"ออกไปเลยฉันจะอาบน้ำ"
"อ้าว ไม่ให้อาบให้เหรอ"
"ไอบ้า ออกไปเลย"ไม่พูดป่าวเธอก็ผลักแฮร์รี่ออกจากห้องน้ำทันที ถึงเธอจะรักเขามากแตเธอก้อเขินเป็น และรู้จักอาย จึงทำให้เธอหน้าแดงกล่ำ

แม่มดน้อยลั๊นลา พิมพ์ว่า:: [โห เหมือนฉันเป็นตัวอะไรเรย]

ณ ห้องส่วนตัวของเด็กสาวเจ้าของฉายาว่า 'ยัยลิง' เธอกำลังหลับสนิดและเพ้อฝันอยู่บนเตรียงนอนสีขาวสะอาดโดยไม่รับรู้เลยว่ามีอีกคนหนึ่งกำลังตามหาเธอให้วุ่นเพราะเวลาเรียนใกล้เข้ามามากแล้ว

แอ๊ด ดดดดดดดดดด ~
เสียงเปิดประตูดังขึ้นแต่เธอก็ยังคงไม่สนใจเพราะเมื่อคืนเธอนอนดึกมาก
"ลิงโว้ย ยยยยย ! ไอ่ลิง ! ตื่นได้แร้วเฟ้ย ยยยยยย ~" ไม่นานนักหลังจากที่หล่อนได้ยินเสียงประตูเปิดออกก็เป็นเสียงของชายหนุ่มที่เธอรักที่สุดรองลงมาจากพ่อและแม่แล้ว
"ง่า าา~ เช้าแล้วเหรอ = =''"หล่อนยังคงทำหน้าตาไม่รู้เรื่องเช่นเคยหลังจากการโดนปลุกโดยการเขย่าจนแผนดินแทบจะสะเทือนได้เลย
"ยัยบ้า! อีกห้านาทีวิชาแรกก็จะเริ่มแล้วนะตื่นได้แล้วเว้ย!"ชายหนุ่มที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นคนรักของหญิงสาวปลุกเตือนสติเธอด้วยความหมั่นใส้โดยการรากคอเธอเข้าไปในห้องน้ำทันที
เข้าโยนเธอลงในอ่างน้ำก่อนจะเปิดฝักบัว ยัยหล่อนที่โดนกระทำอยู่นั้นก็ดิ้นทุรนทุรายอยู่ในอ่างน้ำชายหนุ่ยหยิบฝักบัวมาปะทะกะหน้าของเธอจนเธอพูดไม่ได้เหมือนน้ำเต็มปาก(ก็เต็มจริงๆแหะ)
"เอ้า ~ จะอาบเองหรือจะให้อาบน้ำให้ ห๊ะ ยัยบ้า"
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ไอบ้า ฉันหายใจไม่ออกนะไออ้วนบ้า"หญิงสาวยืนขึ้นเอามือทุบที่หน้าอกของชายหนุ่มตั้งหลายครั้ง เธอเคยบ่นกับตัวเองบ่อยมากเลยล่ะที่ตัวเองไม่ยอมดื่มนมตอนเด็กๆ เพราะเธอตัวเตี้ยกว่าชายหนุ่มเยอะมากที่เดียว
''-0-'' เธอทำหน้าหว่อไปในทันทีเมื่อมองดูสภาพของตัวเองตอนนี้ที่อยู่ในชุดนอนสีขาวบางๆ แต่พอโดนน้ำเข้าไปจึกทำให้เห็นรูปร่างบางๆตัวเล็กๆของหล่อนเอง"ออกไปเลยฉันจะอาบน้ำ"
"อ้าว ไม่ให้อาบให้เหรอ"
"ไอบ้า ออกไปเลย"ไม่พูดป่าวเธอก็ผลักแฮร์รี่ออกจากห้องน้ำทันที ถึงเธอจะรักเขามากแตเธอก้อเขินเป็น และรู้จักอาย จึงทำให้เธอหน้าแดงกล่ำ

"อ้าว ! เห้ย อะไรหว่า" แฮร์รี่ยืนมึนๆเพราะโดนยัยลิงผลักออกมาจากห้องน้ำทั้งๆที่ยังไม่ได้พูดอะไรเลย = =
แฮร์รี่รอยัยลิงนานเกินเลยเดินไปที่เตียงของยัยลิงแล้วนอนลงรอยัยลิงอาบน้ำเสร็จ จะได้ลากยัยลิงไปห้องโถงใหญ่ซะที
ไอ่ลิงนะไอ่ลิง ยังไงก็คงไม่ทันแล้วแหละ กว่าเธอจะอาบน้ำเสร็จ <<< แฮร์รี่นอนไปคิดในใจไปพรางๆ

20 นาทีต่อมา (นานโคตรๆ)
แฮร์รี่ก็ยังคงนอนอยู่บนเตียงซึ่งตอนนี้ได้เผลอหลับไปแร้วผลมาจากการที่นอนดึกและต้องตื่นเช้า บวกกับรอยัยลิงนานเกิน
เลยหลับรอซะงั้น !!

กริ๊ด ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด !!
ทันใดนั้นก็มีเสียงประหลาดดังขึ้นในห้อง มันคือเสียงของยัยลิงนั้นเอง
"โอ๊ย ยยยยยย~ ใครมาโวยวายแถวนี้เนี่ย :S " แฮร์รี่สะดุ้งตื่นเพราะเสียงกริ๊ดของยัยลิง และต้องตกใจเพราะรู้สึกว่าตัวของตัวเองหนักๆขึ้น พอลืมตาดูก็เห็นยัยลิงกระโดดขึ้นมานั่งทับอยู่บนตัก
"ยัยลิง !! ขึ้นมาทำไมเนี่ย หนักนะเฟ้ย แร้วกริ๊ดทำไมเนี่ยห๊ะ =w=" แฮร์รี่ถามยัยลิง(อารมณ์เสียนิดๆ)
"เจอแมลงสาบหรือไง เสื้อผ้าก้อยังไม่ใส่ ใส่แต่ผ้าขนหนูเนี่ยนะ" แฮร์รี่เริ่มโวยวายหนักขึ้นอีก ...

Harry Potter พิมพ์ว่า:: "อ้าว ! เห้ย อะไรหว่า" แฮร์รี่ยืนมึนๆเพราะโดนยัยลิงผลักออกมาจากห้องน้ำทั้งๆที่ยังไม่ได้พูดอะไรเลย = =
แฮร์รี่รอยัยลิงนานเกินเลยเดินไปที่เตียงของยัยลิงแล้วนอนลงรอยัยลิงอาบน้ำเสร็จ จะได้ลากยัยลิงไปห้องโถงใหญ่ซะที
ไอ่ลิงนะไอ่ลิง ยังไงก็คงไม่ทันแล้วแหละ กว่าเธอจะอาบน้ำเสร็จ <<< แฮร์รี่นอนไปคิดในใจไปพรางๆ

20 นาทีต่อมา (นานโคตรๆ)
แฮร์รี่ก็ยังคงนอนอยู่บนเตียงซึ่งตอนนี้ได้เผลอหลับไปแร้วผลมาจากการที่นอนดึกและต้องตื่นเช้า บวกกับรอยัยลิงนานเกิน
เลยหลับรอซะงั้น !!

กริ๊ด ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด !!
ทันใดนั้นก็มีเสียงประหลาดดังขึ้นในห้อง มันคือเสียงของยัยลิงนั้นเอง
"โอ๊ย ยยยยยย~ ใครมาโวยวายแถวนี้เนี่ย :S " แฮร์รี่สะดุ้งตื่นเพราะเสียงกริ๊ดของยัยลิง และต้องตกใจเพราะรู้สึกว่าตัวของตัวเองหนักๆขึ้น พอลืมตาดูก็เห็นยัยลิงกระโดดขึ้นมานั่งทับอยู่บนตัก
"ยัยลิง !! ขึ้นมาทำไมเนี่ย หนักนะเฟ้ย แร้วกริ๊ดทำไมเนี่ยห๊ะ =w=" แฮร์รี่ถามยัยลิง(อารมณ์เสียนิดๆ)
"เจอแมลงสาบหรือไง เสื้อผ้าก้อยังไม่ใส่ ใส่แต่ผ้าขนหนูเนี่ยนะ" แฮร์รี่เริ่มโวยวายหนักขึ้นอีก ...

เธอไม่พูดอะไรทำเพียงแต่ชี้นิ้วเรียวไม่ยาวมากของเธอไปยังในห้องน้ำที่ตอนนี้มีฟูงแมลงสาปนับร้อยอยู่ในนั้น เธอทำท่าทางขนลุกซู่ก่อนจะหันมากอดเขาแน่นจนหายใจไม่ค่อยออก
"ฮิอออออ น่ากลัว น่าขยักแขยง"
"ก็แค่แมลงสาปกลัวมันทำไม ตัวมันเล็กกว่าเธออีกนะ ลิง" เขากอดเธอตอบ "ฉันว่าเธอไปใส่เสื้อผ้าก่อนดีกว่าไหมลิง มันโป๊มากอ่า" เธอที่ลืมตัวก็หันขวับไปมองหันเขาสลับกับมองสภาพของตัวเอง
"หลับตาเรยนะไอบ้ามองอะไร" เขากลับไม่ทำตามที่เธอบอก แต่กลับค่อยๆก้มมามองหน้าอกของเธอ
เพี้ยยยย ยย!
เธอตบหน้าเขาอย่างแรงเพราะความอาย เธอวิ่งหน้าแดงกว่าลูกตำลึงเข้าไปในห้องแต่งตัว เธอปิดประตูลงอย่างแรงและยืนพิงมันอยู่อย่างนั้นด้วยความเขิน
...ตาบ้า นายมันบ้าที่สุด มองมาได้...เธอคิด

พ่อมด
แห่ง
อัซคาบัล

» สวัสดี นักเรียน....ฮอกวอตส์โฮม ทุกคน
» กิจกรรม ปาร์ตี้ฮํลโลวีนประจำบ้าน
» กิจกรรม สิ่งดีดีจากบ้านฮัฟ สู่ฮอควอตส์โฮม (เข้าได้เฉพาะเด็กฮัพนะ)